DETALJNA BIOGRAFIJA / BIBLIOGRAFIJA

Dževad Juzbašić rođen je 1929. godine u Sarajevu, gdje je završio osnovno, gimnazijsko i univerzitetsko obrazovanje. Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu diplomirao je 1955. opštu i nacionalnu istoriju. Potom je do 1962. godine predavao Historiju u Prvoj klasičnoj gimnaziji u Sarajevu. Po izboru za asistenta na Institutu za istoriju u Sarajevu (1962) orijentisao se na izučavanje perioda austrougarske uprave u Bosni i Hercegovini. Od 1965. do 1967. godine boravio je kao stipendista austrijske vlade na Bečkom unverzitetu i specijalizirao noviju historiju podunavskih zemalja. Uporedo je pohađao kolokvij za disertanta i u bečkim arhivima prikupljao građu za disertaciju i druge naučne radove. Doktorsku disertaciju Izgradnja željeznica u BiH u svjetlu austrougarske politike od okupacije do kraja Kallayeve ere odbranio je 1972. godine na Filozofskom fakultetu u Sarajevu i ona je publikovana u izdanju ANUBiH Djela X/28 1974. godine. U Institutu je prošao sva naučna zvanja, od naučnog saradnika do naučnog savjetnika, a početkom 1993. godine izabran je za redovnog profesora Opšte istorije novog vijeka sa savremenom istorijom na Filozofskom fakultetu u Sarajevu.

U svojim radovima tretirao je različite probleme iz političke, ekonomske, državnopravne, socijalne i kulturne istorije Bosne i Hercegovine u sklopu odnosa u Habsburškoj monarhiji i u vezi s austrougarskom balkanskom politikom. Bio je glavni urednik, časopisa Instituta za istoriju u Sarajevu Prilozi, a također član redakcije Godišnjaka Društva istoričara BiH te redakcije Acta historico-oeconomica Yugoslaviae za sve vrijeme izlaženja ovog časopisa. Organizator je brojnih naučnih skupova, priređivač zbornika radova i urednik historijskih monografija.

Rezultate svojih istraživanja prezentirao je na naučnim skupovima u zemlji i inostranstvu, objavljujući svoje radove u uglednim publikacijama. Nastupao je i s predavanjima na univerzitetima u
Grazu, Beogradu, Beču i Münchenu.

Za svoj naučni rad dobitnik je priznanja: republičke nagrade za nauku Veselin Masleša (1976) i Herderove nagrade, koja mu je dodijeljena na Bečkom univerzitetu (1994). Ovu nagradu dobio je za poseban doprinos koji je dao objektivnoj obradi istorije svoje domovine u 19. i 20. stoljeću, a naročito boljem razumijevanju uzajamnih odnosa u okviru Podunavske monarhije. Prvi je intelektualac iz Bosne i Hercegovine koji je dobio ovo izuzetno priznanje. Šestoaprilsku nagradu grada Sarajeva dobio je 2000. godine. I nakon penzionisanja 2000. godine, bio je do pred kraj 2002. angažovan na dodiplomskoj i postdiplomskoj nastavi na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Senat Univerziteta u Sarajevu dodijelio mu je 2004. godine počasno zvanje profesor emeritus.

Od 1997. djeluje kao član Komisije za istoriju jugoistočne Evrope Fondacije pro oriente u Beču. Član je Internacionalne komisije za izučavanje historije Slavena pri Internacionalnom komitetu za historijske nauke.

Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine u Odjeljenje društvenih nauka (kasnije Odjeljenje humanističkih nauka) izabran je 1995. godine, a za redovnog 2002. godine. Od 2002. je predsjednik Akademijinog Odbora za istorijske nauke. Od 1998. godine vršilac je dužnosti direktora Centra za balkanološka ispitivanja ANUBiH, a od 2008. direktor. Član je Centra za balkanološka ispitivanja ANUBiH-a od 2008. godine. Član je redakcije Godišnjaka spomenutog Centra.