DETALJNA BIOGRAFIJA  |  BIBLIOGRAFIJA

Rifat Hadžiselimović rođen je 1944. godine u Šipragama, Kotor-Varoš. Srednjoškolsko obrazovanje je završio u Banjoj Luci 1962. godine kada upisuje Prirodno-matematički fakultet u Sarajevu. Diplomirao je 1966, stekavši zvanje profesora biologije. Magistraturu bioloških znanosti (Antropologija), završio je 1971. godine na Prirodoslovno-matematičkom fakultetu Sveučilišta u Zagrebu, obranom teze Istorijski aspekt kretanja relativne frekvencije dva alelogena u ljudskim populacijama. Doktorat bioloških nauka stekao je 1976. godine na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta u Sarajevu, odbranom teze Genetika sekrecije ABH antigena u stanovništvu Bosne i Hercegovine.

Od 1966. angažiran je na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta u Sarajevu, najprije kao asistent (1966–1977), zatim kao docent (1977), vanredni (1980) te redovni profesor (1984) na predmetima: Humana genetika, Genetičko inženjerstvo i biotehnologija, Evolucija, Antropologija i Eksperimentalna biomedicina. Od 1984. do 1986. obavljao je i funkciju šefa Odsjeka za biologiju. U 1994. godini bio je utemeljitelj postdiplomskog studija bioloških nauka, a zatim, od 2003. godine voditelj studija, a nakon toga, do 2007. voditelj smjera Genetika.

U periodu od 1987. do 2001. bio je osnivač i prvi direktor Instituta za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, a od 2001. godine bio je koordinator DNK projekta koji je realiziran u saradnji s Međunarodnom komisijom za nestale osobe (International Commission on Missing Persons – ICMP) i kao naučni savjetnik u institutu, gdje je od 2006. do 2012. godine djelovao i kao predsjednik Upravnog odbora. Djelovao je kao aktivni član Antropološkog društva Jugoslavije, a osnivač je i član Udruženja genetičara u Bosni i Hercegovini.

Od 2013. godine, nakon više od 45 godina radnog staža, izabran je u zvanje emeritusa i djeluje kao znanstveni savjetnik u Institutu za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju u Sarajevu. U međunarodnim razmjerima afirmisan je kao vrstan, polivalentan i izuzetno plodan naučni stvaralac i ekspert u oblasti genetike čovjeka, citigenetike, genotoksikologije, bioantropologije i općih fundamentalnih bioloških nauka. Objavio je preko 200 djela: 210 naučnih i 35 stručnih, te preko 30 knjiga, udžbenika, poglavlja ili priručnika, a aktivno je učestvovao u radu oko 90 naučnih skupova. Pokretač je i koautor nekoliko srednjoškolskih udžbenika u opkoljenom Sarajevu (1992–1995). Kao rukovodilac ili saradnik dao je doprinos u realizaciji 75 naučnoistraživačkih i stručnih projekata (elaborata) – od lokalnog do međunarodnog značaja. Svojim ukupnim angažmanom i djelom značajno je obilježio i usmjerio razvoj ovih oblasti u bosanskohercegovačkom i širem okruženju.

Glavne oblasti u koje se mogu svrstati njegovi radovi su: genetika ljudskih populacija, citogenetika i molekulska genetika, dok nekoliko radova ima ekološko-fiziološki karakter.

Dobitnik je brojnih nagrada i odlikovanja.

U 2020. godini osnovao je i postao prvi direktor Centra za demografsku genetiku ANUBiH. Iste godine reaktivirao je nekadašnju Komisiju za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju ANUBiH i postao njen novi predsjednik.

Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Bosne i Hercegovine izabran je 2018. godine u Odjeljenje prirodnih i matematičkih nauka.